تعویض مفصل زانو
اناتومی و فیزیولوژی
زانو یک مفصل لولایی سینوویال با حداقل حرکت چرخشی است. از قسمت انتهایی استخوان ران، پروگزیمال درشت نی و کشکک تشکیل شده است. 3 سطح مفصلی در زانو وجود دارد: فموروتیبیال داخلی، فموروتیبیال خارجی و پاتلوفمورال. پایداری مفصل زانو توسط همخوانی مفصل و همچنین توسط رباط های جانبی تامین می شود.
کپسول تمام مفصل را احاطه کرده و به سمت بالای کشکک امتداد می یابد. غضروف مفصلی کندیل های فمورال، پلاتوی تیبیا، شیار تروکلئر و وجه خلفی کشکک را می پوشاند. منیسک ها در محفظه های داخلی و جانبی بین استخوان ران و درشت نی(تیبیا) قرار دارند که از غضروف مفصلی محافظت و از زانو حمایت می کنند.
محور مکانیکی استخوان ران که با خطی که از مرکز سر استخوان ران تا مرکز زانو کشیده شده است، نسبت به محور عمودی 3 درجه انحراف خارجی دارد. محور آناتومیک استخوان ران که با خطی که تنه فمور را به دو نیم می کند، تعریف می شود و 6 درجه انحراف خارجی نسبت به محور مکانیکی استخوان ران و 9 درجه انحراف خارجی نسبت به محور عمودی است دارد.
پروگزیمال تیبیا در 3 درجه انحراف داخلی قرار گرفته است. موقعیت انحراف استخوان تیبیا، همراه با انحراف مرکز چرخش ران، منجر به موازی بودن سطح تحمل کننده وزن استخوان درشت نی با زمین می شود. تیبیای پروگزیمال به سمت عقب تقریباً 5 تا 7 درجه شیب دارد.
نشانه ها
TKA یک گزینه درمانی برای بیمارانی است که از درد زانو ثانویه به آرتروز رنج می برند و اقدامات درمانی محافظه کارانه شکست خورده دارند. این یک روش قابل اعتماد است که باعث تسکین درد و بهبود وضعیت عملکردی بیمار می شود. علاوه بر نیاز به اصلاح اناتومی استخوانی قابل توجه یا پیشرونده در زانو با شواهدی از آرتروز نیز می تواند نشانه ای برای TKA باشد. بیمار مبتلا به زانو درد مداوم بدون شواهد رادیوگرافیک از آرتروز زانو باید اقدامات بیشتری را انجام دهد تا سایر منابع احتمالی درد خود را حذف کنند.
علائم بالینی آرتروز عبارتند از
- زانو درد
- درد با فعالیت و بهبود با استراحت
- درد به مرور زمان بدتر می شود
- کاهش ظرفیت راه رفتن
- درمان محافظه کارانه شامل:
- داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی
- کاهش وزن
- اصلاح فعالیت
- ارتوز مناسب
- فیزیوتراپی
- تزریق استروئید داخل مفصلی
آرتروپلاستی زانو به معنی بازسازی مفصل زانو است. بیشتر به عنوان جایگزینی کامل زانو شناخته می شود و یک روش بسیار قابل اعتماد با نتایج قابل پیش بینی است. آرتروپلاستی کامل زانو (TKA) یک گزینه درمانی عالی برای افراد مبتلا به استئوآرتریت علامت دار در حداقل 2 قسمت از 3 قسمت زانو است.
در درمان محافظه کارانه مانند مصرف مسکن شکست خورده اند. علاوه بر این، آرتروپلاستی جزئی زانو (PKA) یک گزینه درمانی عالی برای افراد مبتلا به استئوآرتریت علامتدار که در یک قسمت زانو مشکل دارند و درمان محافظهکارانه ناموفق داشته اند، است. هدف اصلی هر یک از جراحی ها تسکین درد پایدار با بهبود وضعیت عملکردی بیمار است.
تاریخچه TKA به اواسط تا اواخر دهه 1800 برمی گردد، زمانی که اولین ایمپلنت ها از عاج ساخته شدند و با استفاده از ترکیبی از کلفونی و گچ پاریس به استخوان ثابت شدند. این طرح نتایج مطلوبی به همراه نداشت و در نهایت در دهه 1930 با ایمپلنت های فلزی جایگزین شد. در دهه 1950، یک پروتز لولایی برای جایگزینی استخوان ران و تیبیا و همچنین رباط های تثبیت کننده اطراف زانو طراحی شد.
در حالی که این طراحی نتایج رضایتبخشی ایجاد کرد، به دلیل شکست در بازتولید حرکت طبیعی مفصل زانو، میزان بالایی از شکست و نتیجه درازمدت ضعیف داشت. این پروتز متعاقباً با پروتزی جایگزین شد که شکل دیستال فمور را حفظ میکرد میکرد، رباطهای جانبی و صلیبی را دچار اسیب نمیکرد و شامل یک لاینر پلاستیکی روی استخوان درشت نی بود.
از زمان این پیشرفت در پروتز در دهه 1970، طراحی به گونه ای تکامل یافت که بر تکرار آناتومی و عملکرد طبیعی مفصل زانو تمرکز کند. علاوه بر این، پیشرفتهایی در تکنیکهای تثبیت و ویژگیهای سایش سطح پروتز صورت گرفته است که بر طول عمر پروتز زانو تأثیر مثبت میگذارد.