سندرم تونل کارپال carpal tunnel syndrome

سندرم تونل کارپال (CTS) یک اختلال عصبی شایع است که زمانی رخ می‌دهد که عصب مدين که از ساعد تا کف دست کشیده می‌شود، در مچ دست تحت فشار قرار گیرد یا فشرده شود. ممکن است احساس بی حسی، ضعف، درد در دست و مچ دست داشته باشید و انگشتانتان متورم و بی فایده شوند. ممکن است از خواب بیدار شوید و احساس کنید که باید دست یا مچ خود را تكان دهيد.

عصب مدين و تاندون‌هایی که انگشتان را خم می‌کنند از تونل کارپال عبور می‌کنند. عصب میانی به انگشت شست، اشاره و انگشت میانی و بخشی از انگشت حلقه (اما نه انگشت کوچک) حس ميدهد. همچنین برخی از ماهیچه های کوچک در پایه شست را کنترل می کند.

گاهی اوقات، ضخیم شدن پوشش تاندون های تحریک شده یا تورم های دیگر، تونل را باریک می کند و عصب را فشرده می کند. CTS شایع ترین و به طور گسترده شناخته شده نوروپاتی گیر افتادگی است که در آن یکی از اعصاب محیطی بدن تحت فشار قرار می گیرد یا تحت فشار قرار می گیرد.

گاهی اوقات می توانید سندرم تونل کارپال را در خانه درمان کنید، اما ممکن است ماه ها طول بکشد تا درمان شود. پزشک شما می تواند درمان هایی را توصیه کند. CTS به ندرت پس از درمان و مراقبت های خانگی عود می کند.

علائم سندرم تونل کارپال

علائم معمولاً به تدریج شروع می شود، با بی حسی مکرر یا گزگز در انگشتان، به ویژه انگشت شست و انگشت اشاره و وسط. علائم اغلب برای اولین بار در یک یا هر دو دست در طول شب ظاهر می شود. دست غالب معمولاً ابتدا تحت تأثیر قرار می گیرد و شدیدترین علائم را نشان می دهد. علائم اولیه عبارتند از:

بی حسی، به ویژه در شب
احساس بی فایده بودن یا متورم شدن انگشتان دست
احساس سوزن سوزن شدن یا درد در انگشتان دست.

سوزن سوزن شدن در طول روز، به ویژه با فعالیت های خاصی مانند صحبت کردن با تلفن، خواندن کتاب یا روزنامه، یا رانندگی شروع ميشود، گاهی اوقات در شب بدتر می شود. ضعف دست ممکن است گرفتن اشیاء کوچک یا انجام سایر کارهای دستی را دشوار کند.

در موارد مزمن و/یا درمان نشده، ماهیچه های پایه شست ممکن است کوچک شده و از بین بروند. برخی از افراد مبتلا به CTS بسیار شدید نمی توانند لمس اجسام گرم و سرد را تشخیص دهند و ممکن است بدون اینکه بدانند نوک انگشتانشان بسوزد.

چه کسانی بیشتر در معرض ابتلا به سندرم تونل کارپال هستند؟

سندرم تونل کارپال اغلب نتیجه ترکیبی از عواملی است که باعث افزایش فشار روی عصب و تاندون‌ها در تونل کارپ می‌شود، نه مشکلی در خود عصب. گاهی اوقات هیچ علت واحدی قابل شناسایی نیست. عوامل مؤثر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

ضربه یا آسیب به مچ دست که باعث تورم می شود، مانند رگ به رگ شدن یا شکستگی
عدم تعادل غده هیپوفیز یا غده تیروئید
آرتریت روماتوئید یا سایر بیماری های آرتریت
مشکلات مکانیکی در مفصل مچ دست
استفاده مکرر از ابزارهای دستی لرزان
احتباس مایعات در دوران بارداری یا یائسگی
ایجاد کیست یا تومور در کانال
جنسیت: زنان سه برابر بیشتر از مردان در معرض ابتلا به CTS هستند
ابتلا به دیابت یا سایر اختلالات متابولیک که مستقیماً بر اعصاب بدن تأثیر می گذارد و آنها را در معرض فشار قرار می دهد.
خوابیدن مکرر روی مچ خم شده
افزایش سن – CTS معمولا فقط در بزرگسالان رخ می دهد.

خطر ایجاد CTS به افراد در یک صنعت یا شغل محدود نمی شود، بلکه ممکن است در افرادی که کارهای خط مونتاژ را انجام می دهند – مانند تولید، خیاطی، تکمیل، تمیز کردن و بسته بندی گوشت – بیشتر از پرسنل ورود داده گزارش شود. بسیاری از افرادی که گزارش CTS دارند هرگز در این نوع مشاغل کار نکرده اند.

درمان CTS

درمان سندرم تونل کارپال باید در اسرع وقت و تحت نظر پزشک شروع شود. ابتدا باید علل زمینه ای مانند دیابت یا آرتریت درمان شوند.

درمان های غیر جراحی

آتل بندی
اجتناب از فعالیت های روزانه که ممکن است علائم را تحریک کند. اگر ناراحتی جزئی دارید، ممکن است بخواهید به طور مکرر از کارها استراحت کنید تا به دست استراحت دهید. اگر مچ قرمز، گرم و متورم است، استفاده از بسته های خنک می تواند کمک کننده باشد.
داروهای بدون نسخه. در شرایط خاص، داروهای مختلف می توانند درد و تورم مرتبط با سندرم تونل کارپ را کاهش دهند. داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، مانند آسپرین، ایبوپروفن، و سایر مسکن‌های بدون نسخه ممکن است تا حدودی ناراحتی را تسکین دهند، اما نشان داده نشده است که CTS را درمان می‌کنند.
داروهای تجویزی. در صورت داشتن علائم خفیف یا متناوب، کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزون) یا داروی لیدوکائین را می توان مستقیماً به مچ دست تزریق کرد
ورزش. از پزشک خود در مورد تمرینات دستی که ممکن است به کاهش درد کمک کند بپرسید.

عمل جراحی